piątek, 5 kwietnia 2013

Kot Prot... i świąteczne refleksje.

Witajcie blogowe Koleżanki i Koledzy!
Mam nadzieję, że już doszliście do siebie po Świętach. Ja jestem odrobinkę zła na siebie, że nie udało mi się w tym bardzo "szybkim" przeżywaniu Świąt uwiecznić paru drobiazgów. Może kiedyś to nadrobię... podsumuję tylko, szynki wyszły pyszne, zwłaszcza te maleńkie, wielkości kurzego  jaja, peklowane delikatnie tradycyjnie i pieczone w siateczce, do tego babki, chlebki, ach.... ponad program oczywiście był ... ser :D Zjedliśmy wszystko.
Jak ja się za Wami stęskniłam, ostatnio bywa i tak, że cały dzień zbieram się do pisania posta, jednak padam i tak kilka dni, na szczęście podglądanie i czytanie Waszych wspaniałych blogów pozwala mi naładować akumulatory. Skąd Wy bierzecie tę energię, przecież nie ze słońca?!
Mam dla Was, tak rekompensacyjnie,  kilka migawek Świątecznych dekoracji, niestety nie podrasowanych promieniami słońca, bo i skąd -w drugi dzień Świąt jechaliśmy do rodziny... sankami, takie świętowanie :D
Najpierw jednak przedstawię nowych lokatorów - pierwszy z nich to ... wspomniany w tytule Kot Prot (dla nie wtajemniczonych Kot Prot jest bohaterem bajeczki dla dzieci) Imię tak jakoś przylgnęło do kocura, jak tylko - ku zadziwieniu naszego Pana Listonosza - wydobyłam Kotecka z woreczka :D Trzeba widzieć minę poczciwego pocztowca, gdy susząc zębiska dałam mu do zrozumienia, że od rana nosi... kota w worku :D :D :D Tak tak ... tak właśnie było, a kot został Protem i od razu wpadł Pyśkowi w oko, dziecię capnęło kotecka i tyle ich widziałam. A skąd ten kot - wiele osób domyśliło się pewnie, lub już przeczytało, że nasza droga Ania Jura z bloga I wyszło szydło z worka robi takie cudeńka. Ania robi wiele wspaniałych rzeczy i czego się nie podejmie - wychodzi wspaniale. Tak też było z kotem. Jakoś na początku roku Ania zamieściła zdjęcie kolejnego cudownego kociątka. No zakochałam się i czym prędzej nasmarowałam do Ani co i jak, dograłyśmy szczegóły, a Ania - dobra dusza - kota poczyniła, bardzo skrupulatnie relacjonując kolejne etapy "narodzin". Ania - z którą miałam już wcześniej przyjemność korespondować choćby na okoliczność zabawy w TDZ u Modrak - dała się poznać jako bardzo rzeczowa i skrupulatna osoba.Tak też było i teraz. Niebawem przyleciał do nas nowy domownik. Pokochaliśmy go bardzo i jako fascynaci zabawek tradycyjnych, gałgankowych misiów, drewnianych klocków, pośród tych wszystkich wykonanych z plastiku zabawek, najbardziej kochamy te ręcznie robione. Aniu - bardzo serdecznie dziękujemy Ci za kotka i cieszymy się niezmiernie, że zgodziłaś się wykonać go dla nas! Mam nadzieję, że nasze "duże" zamówienie - wszak kot spory jest - nie zniechęci Cię, a wręcz przeciwnie, zachęci do tworzenia protowych braci i siostrzyczek :D

Oto Prot - pozuje na zdobycznej poduszce - ten brak słońca wyzwala we mnie potrzeby, o których istnienie sama bym się nie podejrzewała - niby nie lubię rzeczy hmmmm pstrokatych, jednak jak się nie ma co się chce (wymyśliłam sobie poduchy w kolorze biało - zielono - brązowym) to się cieszy tym co ma.


Pamiętam czas, gdy ukochana prababcia na swoim łóżku układała piękne falbaniaste i kolorowe poduchy. Jeszcze niedawno nazwałabym ten styl hm.... ekstrawaganckim, dziś - sama tak chcę. Szkoda, że nikt wówczas nie podzielał babcinych upodobań, oj szkoda.

A wracając do Świąt, przemiłym zaskoczeniem było otrzymanie wspaniałych karteczek wielkanocnych od Was. Ta z ptaszkami jest od Zanci, a ta z jajeczkiem od Diany. Dziewczyny - zrobiłyście mi niebywałą niespodziankę. Piękne są i zdobią cały czas naszą komodę. Bardzo dziękujemy za pamięć oraz życzenia!


Diana przesłała nam też kolejnego lokatora - tak więc mamy też swoją Balbinkę. W kolorowym upierzeniu od razu wywołuje uśmiech na twarzy, nawet widok za oknem pięknieje. Bardzo Ci, kochana dziękujemy!
I witamy Balbinkę w naszej rodzince :D


A to już tak tytułem moich "drobiowych" fascynacji - kiedyś takie się robiło nagminnie, dziś wracają do łask. Tę wypatrzył dla Pyśka dziadziuś i nabył u pani, która sprzedawała takie jajeczne kokoszki : D
Ta dołączyła do naszego stadka :D


A to... nasz wieniec wielkanocny, jajka się rozmnożyły, przez odbicie lustrzane. W tym roku, jakoś wybitnie  nie czułam tych świąt, jednak dzięki takim akcentom udało się nam zaczarować świat. Szkoda, że święta wszelkie tak szybko mijają jak się pojawiają.

A tak już na zakończenie - kochani, jak wszystko się dobrze rozwinie, niebawem zasilę grono osób aktywnych zawodowo - z tym, że miejsce pracy stworzę sobie ja, oj będzie się działo!
Trzymajcie kciuki!

A na koniec: moja osobista złota myśl na dziś

I śpieszyć trzeba się nauczyć...

7 komentarzy:

  1. Ja już jestem za stara na takie nauki, ja właśnie ćwiczę, jakby tu zwolnić:))
    Fajne miałaś Święta, a tego sera Ci kawałek nie zostało? :)))
    Buziaki.
    P.S. Prot znakomity!

    OdpowiedzUsuń
  2. Bardzo się cieszę, że kociak Ci się podoba. Była dla mnie wyzwaniem. Niech Wam dobrze służy. Świąteczne cudeńka sa prześliczne. Pozdrawiam serdecznie.

    OdpowiedzUsuń
  3. Z całego tego posta - najbardziej spodobało mi si e stwierdzenie o stworzeniu miejsca pracy...Aga trzymam kciuki i swoim serduchem jestem z Tobą....miau....:))))

    OdpowiedzUsuń
  4. Wieniec super.
    Trzymam kciuki za miejsce pracy :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Hej... żyję :D
    Już wracam do pracy, z przytupem i dudnieniem rzecz jasna! Bardzo dziękuję za Wasze zainteresowanie, za maile z zapytaniami co się dzieje, komentarze z dopingiem i Waszą cierpliwość wielką. To takie miłe.
    Jak tylko się papierkowo otrzaskam napiszę co też się wyrabia!
    Ściskam i pozdrawiam moocno,

    OdpowiedzUsuń

Skoro już tu jesteś - pozostaw komentarz. Nie bądź przypadkowym gościem... ale gościem mile widzianym. Słowa pochwały czy krytyki mogą stanowić bodziec, by zrobić coś..., a ja robię to COŚ dla siebie, ale i dla Ciebie trochę też.